Με δέος, τιμή και απέραντο σεβασμό υποκλίνομαι σ΄ όλα αυτά τα παλικάρια που πότισαν με το αίμα τους τη γη μας για να φυτρώσει το πολυπόθητο δέντρο της Λευτεριάς. Σήμερα αποχαιρετούμε ένα συγγενή, φίλο, συμπατριώτη, μα πάνω απ΄ όλα ΗΡΩΑ. Ένα άτομο που κατάφερε, όπως πολλοί άλλοι, να κερδίσει την αθανασία με την παλικαριά και την αυτοθυσία του. Ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς που έχουμε ξεχάσει το Ομηρικό׃ εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρις και το αρχαιοελληνικό ιδεώδες του ηρωισμού.

«Κύριε βοήθα να θυμόμαστε πως έγινε τούτο το φονικό, την αρπαγή, το δόλο, την ιδιοτέλεια», διδάσκει ο ποιητής που τόσο πολύ αγάπησε την Κύπρο και τον Κυπριακό λαό Γεώργιος Σεφέρης. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε η θυσία του θείου Ισίδωρου, αλλά και όλων των υπόλοιπων παλικαριών είναι παρηγοριά και δύναμη να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Η τιμή και ευγνωμοσύνη προς αυτούς που πρόσφεραν τα πάντα για χάριν της πατρίδας μας είναι γενεσιουργός δύναμη που γεννά και άλλους ήρωες, όταν οι ανάγκες της πατρίδας το απαιτήσουν. Οι ήρωες καθαυτοί δεν έχουν ανάγκη από τιμές. Είναι τιμώμενοι και καθαγιασμένοι με τον ιδρώτα, το αίμα και τις πράξεις τους.

Αγαπημένε μου θείε, είμαι σίγουρη πως απ΄ εκεί ψηλά που βρίσκεσαι, απ΄ το πάνθεο των ηρώων, μας βλέπεις. Νιώθω πολύ περήφανη για σένα και ευλογημένη που θα΄ χω το παράδειγμα σου να δίνει νόημα και προσανατολισμό στη ζωή μου.

Σ΄ ευχαριστώ,

Αιωνία σου η Μνήμη.